Lokalizacja: ul. Komuny Paryskiej, Wrocław
Rok: 2020
Koncepcja opracowana w ramach konkursu studialnego, urbanistyczno-architektonicznego na zagospodarowanie fragmentu ulicy Komuny Paryskiej wraz z przestrzeniami publicznymi na styku ulic Kościuszki (plac trójkątny) i Pułaskiego we Wrocławiu.
Makrownętrze ulicy Komuny Paryskiej jest wyznaczone ciągami zabudowy pierzejowej, w układzie typowym dla zabudowy śródmiejskiej Wrocławia przełomu XIXi XX wieku. Swobodne traktowanie przestrzeni, która została pierwotnie zdefiniowana ścianami, krawężnikami i nawierzchniami, wyraźnie oddzielając strefę pieszą od kołowej, powoduje iż zachowany prosty układ przestrzenny staje się niewidoczny i wkrada się poczucie braku ładu – samochody stoją na chodnikach zawężając przejście, szerokość pasa jezdnego nie jest uregulowana. Potencjał lokali usługowych w parterach kamienic nie jest w pełni wykorzystywany, gdyż brakuje przedpola, a w nieładzie trudno zauważyć wejścia do lokali.
W historycznie ukształtowanym standardzie urbanistycznym nie ma miejsca na zieleń. Nawierzchnie są utwardzone i szczelne, a rynsztoki zamienione zostały na drenowane kratkami ściekowym spływy.
Obserwacja zmieniających się zjawisk atmosferycznych takich jak zwiększająca się liczba deszczy nawalnych i wydłużające się okresy suszy skłaniają ku przemyśleniu roli wody opadowej i jej wpływie na kształtowanie przestrzeni miejskich.
Projekt przebudowy ulicy zakłada:
- priorytet ruchu pieszego, ochronę chodnika i przejść dla pieszych;
- wyższy standard ciągu pieszego w dominującym trakcie;
- sezonowość: pory roku, słońce-deszcz;
- ulica jako łącznik i przenikanie funkcji na węzłach (początek i koniec);
- wydzielenie stref dedykowanych pieszym i kierowcom;
- przywrócenie historycznej linii zabudowy (uzupełnienie tworzywa);
- przywrócenie historycznego ładu i układu urbanistycznego;
- gradacja przestrzeni: miejska, rekreacyjna, prywatna;
- gromadzenie i wykorzystanie wody opadowej i wprowadzenie zieleni;
- zachowanie standardu 5-metrowej ulicy i utrzymanie przejazdu autobusu, zawężenie skrzyżowań na rzecz bezpieczeństwa pieszego;
- bardziej widoczne przystanki, z możliwością oczekiwania w cieniu drzew;
- wyznaczenie sposobu parkowania;
- wyznaczenie placu trójkątnego ścianami (szpalery, pierzeje), zamknięcie dla ruchu kołowego;
- wprowadzenie dodatkowych funkcji w nowej zabudowie;
- włączanie wnętrz podwórzowych w strukturę miejską.
Głównym założeniem urbanistycznym jest uzupełnienie tworzywa wyznaczającego wnętrze ulicy i powiązanie funkcji znajdujących się na jej końcach oraz przywrócenie ładu przestrzennego, w prostym historycznie wyznaczonym układzie przestrzennym.
Jako priorytetowe potraktowane zostało przywrócenie i ochrona 4-metrowego chodnika, jako ekskluzywnego i wygodnego traktu pieszego w bezpośrednim sąsiedztwie lokali usługowych. Szeroki trakt pieszy zaprojektowany został po jednej stronie jezdni, tam gdzie potencjał usługowy jest większy. Pas postojowy znajdujący się przy chodniku, w zależności od zapotrzebowania może być wykorzystany na poszerzenie chodnika i wykorzystanie przestrzeni na obiekty służące usługom tj.: parklety, ogródki oraz zieleń w donicach. Zwieńczeniem szerszego traktu handlowo-usługowego jest trójkątny plac miejski znajdujący się na końcu ulicy Komuny Paryskiej. Plac w sąsiedztwie ślepo zakończonego odcinka ulicy przeznacza się jedynie do ruchu pieszego.
Chodnik po drugiej stronie jezdni traktowany jest jako uzupełniający, przylegający w większej liczbie do lokali mieszkalnych. Ze względu na uwarunkowania funkcjonalne oraz infrastrukturę podziemną w jezdni, przy chodniku zostały wprowadzone szpalery drzew a w chodniku towarzyszący pas zieleni, którego zwieńczeniem jest skwer przy ul. Pułaskiego. Trakt spacerowy łączy przede wszystkim park z placem trójkątnym, ze wskazaniem dalszych powiązań z ternem zielonym przy fosie miejskiej oraz terenami rekreacyjnymi przy brzegu Oławy. Obie funkcje przenikają się i uzupełniają oraz stanowią o wyjątkowym charakterze ulicy, ciągi meandrują ożywiając raz jedną raz drugą stronę ulicy w zależności od zastanego lub projektowanego sąsiedztwa.
Woda odprowadzana z nawierzchni ulicy, kierowana ma być do korytek przy chodnikach, aby następnie zasilać rośliny. Nadmiar wody deszczowej kierowany jest do parku, gdzie przewidziane są większe zlewnie w postaci niecek chłonnych i ogrodów deszczowych. Jawność i widoczność systemu wodnego pozwala na stały monitoring stanu wód oraz szybka reakcję w momencie zagrożenia (zarówno suszą jak i ulewą).